We zijn te veel hoofd geworden en te weinig lichaam gebleven
verhalenverteller en schrijver van korte verhalen die langer worden, dat ben ik. op weg naar een steeds groter boek. dan moet ik mij haasten, misschien (1960). bijna alles wat ik schrijf is waar gebeurd. niet te veel tierelantijnen. maar toch: aan romantiek ontkom ik niet. dat komt door het opgroeien op een binnenvaartschip:
Mag ik mij even voorstellen als de nagelnieuwe persvoorlichter van het Binnenvaartmuseum Nijmegen. Ons museum, gehuisvest op de oude raderstoomboot de Jos Vranken, opent op dinsdagen en zaterdagen van 12.00u. tot 16.00u. de deuren in de Nijmeegse Waalhaven. Voor een…
Het was de “Nacht van de Zachte Landing”. Voor die gelegenheid werd ik door het Besiendershuis uitgenodigd. Om iets over de maanlanding van 24 juli 1969 te komen vertellen. Die beleefde ik een halve eeuw geleden, samen met onze matroos…
De Koude Oorlog was nog gaande. Misschien al wat aan het ontdooien. Ze waren aardig bruut maar ook onverwacht aardig. Wij zaten op de kleine, zij op de grote vaart. We konden het met elkaar vinden. We waren elkaar tegen…
schrijven is onvolgroeid blijven
toch worden we wijs
schrijven is een kind zijn
in een volwassen lijf
schrijven is net zo lang liegen
tot je de waarheid vindt
lichter worden door
anderen te bezwaren
schrijven is bewaren
vergeten, bedriegen
opstaan tegen
duisternis &
het donker
maar nooit echt winnen
schrijven is inspiratie
en geen inspiratie
Sjouw mee met de Kaaisjouwers Nieuwsgierig naar het verleden van de Nijmeegse Benedenstad en de Waalkade? Boek dan een stadswandeling onder leiding van schrijver Frank Antonie van Alphen. Met zijn voordracht wordt u verwelkomd in het historische Besiendershuys, onder het…
Vandaag met Nona schoonva in de tuin geholpen. Onkruid eruit. Vijver schoongemaakt. Plots zag ik het diertje dat ik al geruime tijd niet heb gezien: een hagedisje. Ja, als jongeling vaak, maar daarna? Nog steeds kan ik dan als een…